Glumac Dragomir Bojanić Gidra je preminuo na današnji dan 1993. godine.
Žika iz "Žikine dinastije" bila je njegova najzapaženija uloga, a replike iz kultne serije i dalje se prepričavaju. Iako su ga svi doživljavali kao velikog komičara, Dragomira Bojanića Gidru život nije mazio.
Teško detinjstvo
Gidra je kao mali ostao bez majke koja je umrla od tuberkuloze pred njegovim očima. Nakon tako teškog gubitka, njegovog oca koji je bio oficir srpske vojske, streljali su 1943. godine tokom Drugog svetskog rata, kada je Gidra imao samo deset godina.
Kako bi našao načina da preživi, završio je srednju školu za preradu mesa, voća i povrća u rodnom gradu, i nakon mature se zaposlio u fabrici konzervi "Crvena zvezda".
Pročitajte još: Bio je omiljeni lik u filmu ŽIKINA DINASTIJA, a danas zarađuje više od polovine glumaca i izgleda OVAKO (FOTO)
Put ka glumi
Svoje prve glumačke korake započeo je u amaterskom pozorištu "Sveta Mladenović", i kasnije je došao u Kragujevačko narodno pozorište, a kruže priče da je njegov talenat bio odmah zapažen, nakon čega su mu kolege iz pozorišta zajedničkim snagama sakupile novac, kako bi otišao u Beograd na Akademiju.
Upisao se iz prvog pokušaja, i to u klasu čuvenog Raše Plaovića i već na prvoj godini počeo je da igra u Narodnom pozorištu.
NJegove najpoznatije uloge bile su Lale u seriji "Majstori", agent Mikula u "Otpisanima" i Krstivoje Krstića u seriji "Vruć vetar", ali je svakako najveću popularnost doživeo igrajući komičnog Žiku Pavlovića od 1978. do 1992. godine u kultnoj seriji "Žikina dinastija".
Ostao veran humoru do kraja
LJudi koji su ga poznavali, govorili su da je Gidra i privatno bio duhovit, i da se humorom branio uvek kada je bilo najteže. Pretvarao je tugu i bol u smeh do kraja svog života.
NJegova ćerka Jelena Bojanić ispričala je svojevremeno za medije kako je njen otac zasmejavao sve bolesnike i ranjenike koji su u tom trenutku bili na VMA, gde se i on lečio pre nego što je preminuo.
Medicinske sestre su znale da dovode u Gidrinu sobu pacijente svako veče, a Gidra je držao monologe zahvaljujući kojim se bolnicom širio smeh.
Pratite nas na INSTAGRAMU i FEJSBUKU
