Vasilije Amasijski je bio hrišćanski episkop i mučenik iz 4. veka.
Bio je episkop Amasijski. Licinije, zet cara Konstantina, čijom je sestrom bio oženjen, pretvarao se pred carem kao hrišćanin, ali kada je dobio od cara na upravu ceo Istok, on je počeo najpre tajno a posle i javno da goni hrišćane i utvrđuje idolopoklonstvo. Jednom je hteo oskvrniti devicu Glafiru, koja je bila u službi caričinoj. Ona se požalila carici, i carica ju je tajno posla iz carskog dvora u Nikomidiji u oblast Pontijsku. Devica je došla u grad Amasiju, i tu je srdačno primljena od episkopa Vasilija i ostalih hrišćana. Glafira je bila vrlo radosna, što je ostala devica i pisala je o tome carici. I carica se radovala i slala joj novac za hram Amasijski.
Međutim, jedno pismo Glafirino, upućeno carici, došlo je u ruke carskom evnuhu, koji ga je pokazao caru Likiniju. Saznavši car gde se nalazi Glafira, odmah je poslao ljude da dovedu u Nikomidiju i nju i episkopa. U međuvremenu je umrla Glafira, te su vojnici dovedli samo Vasilija vezana. Posle muka i tamnice sveštenomučenik Vasilije je posečen i bačen u more, 322. godine. U hrišćanskoj tradiciji se pominje da su njegovi klirici, po ukazanju angela Božjega, našli Vasilijevo telo blizu grada Sinopa, izvukli ga iz vode pomoću ribarskih mreža, i prenešli u Amasiju, gde su ga česno sahranili u hramu, koji jr on i podigao.
Srpska pravoslavna crkva slavi ga 26. aprila po crkvenom, a 9. maja po gregorijanskom kalendaru.
Ovo je bila slava rabadžija, pa time i beogradskih Palilulaca starosedelaca, koji su se osim zemljoradnje bavili i rabadžilukom.
Molitva
Bio si naslednik Apostola prestolom i zajedničar duhom, bogonadahnuto delo si našao u viđenju duhovnog uzrastanja: Zbog toga si uzdizao reč istine i radi vere si do krvi postradao, sveštenomučeniče Vasilije: Moli Hrista Boga da spase duše naše.
