Da li ste znali da je BRANKO RADIČEVIĆ ovu pesmu posvetio nesrećnoj ljubavi, za koju danas svi misle da je Čolina

LJubav Laze Kostića i Lenke Dunđerski nije jedina romantičarska ljubav sa nesrećnim krajem o kojoj se i danas priča u književnim krugovima i koju pamti domaća istorija.

Pročitajte još: Od VANSERIJSKE LEPOTICE do TRAGIČNOG kraja: Prva Mis Jugoslavije je bila san mnogih muškaraca, a onda je izvršila SAMOUBISTVO

Gotovo jednako tragična bila je ljubav mladog pesnika Branka Radičevića prema Vilhelmini Karadžić, ćerki Vuka Stefanovića Karadžića.

Branko Radičević bio je 4 godine stariji od  Vilhelmine. Rođen je 1824. godine i kao Bečki student i pesnik kog je Vuk izrazito cenio, imao je priliku da u Beču upozna lepu Minu. Minku, kako ju je Vuk odmilja oslovljavao, krasili su dobro obrazovanje, vaspitanje i mnogi talenti. Bavila se slikanjem, muzikom i književnošću, prevodila i pisala pesme, odlično je znala francuski, italijanski, engleski, ruski, srpski i svoj maternji, nemački jezik.

"Pjevam danju, pjevam noću"

– Pored mnogih talenata, krasila ju je i izuzetna lepota, baš kao što je i Branko bio lep, ali ne na sladunjav način – zabeležio je sremskokarlovački književnik Nenad Grujičić u svojoj knjizi “Branko, pesnik mladosti.”

Grujičić nastavlja precizan opis Brankove spoljašnjosti: bio je snažna momčina, pun života, energičan, kuražan, neobično radoznao, ponekad raspojasan, devojkama mio i obrazovan, voleo je da pliva i sunča se, te je i druge nagonio da vežbaju s njim gimnastiku.

O uzajamnim simpatijama Mine i Branka ponajviše svedoče njegovi stihovi “Pevam danju, pevam noću”.

BONUS VIDEO:

Pratite nas na INSTAGRAMU i FEJSBUKU